Velsen

Velsen. Maandag 16 maart was het druk op de informatiebijeenkomst van de SP-afdeling Velsen over armoede en armoedebeleid in Velsen.

Het in politiek opzicht bonte gezelschap (o.a. LGV, VVD, Groenlinks en SP) van bezoekers stond niet in de weg dat in een gemoedelijke sfeer veel ervaringen en ideeën op tafel kwamen. Over hoe mensen in armoede verzeild raken en hoe zij soms vast lopen in het contact met de gemeente en andere instellingen wanneer zij weer hun leven op de rails proberen te krijgen. Door de inbreng van Djinny Schoenmakers van de Clientenraad WWB, Hennie van het Huiskamerproject De Drempel, Pieter van Popta van de FNV-Bondgenoten, Luuk Lindeboom van de Landelijke Vereniging voor Dak- en Thuislozen en Piet van der Lende van de Aliantie voor een Rechtvaardig Amsterdam en de Bijstandbond, kwam het perspectief van de minima zelf op de problematiek goed uit de verf.
Duidelijk wordt dat het voor minima in de gemeente Velsen in bepaalde opzichten minder slecht toeven is dan elders. Zo is de gemeente actief om cliënten te wijzen op de mogelijkheden voor aanvullende bijstand en kwijtscheldingen. Toch lijkt het aanvraagformulier niet altijd op verzoek te worden verstrekt. De gemeente scoort ronduit slecht waar het gaat om de tijd die nodig is om een uitkering toe te kennen. En ondertussen zitten de mensen op zwart zaad en blijven de rekeningen binnen stromen en onbetaald. Clienten lopen tegen administratieve problemen op bij UWV, het CWI en de Sociale Dienst. Die administratieve problemen, soms gecombineerd met de eigen beperkingen van de cliënt, vormen een van de hoofdoorzaken waardoor mensen op hulp van de voedselbank aangewezen raken.
Uitgangspunt lijkt niet te zijn dat clienten zich uit nood melden en dat ervoor gezorgd moet worden dat uit een voorschot op de uitkering de rekeningen betaald kunnen blijven worden en mensen zich niet nodeloos in de schulden werken. Hier wreekt zich het uitgangspunt van de schadelastbeperking. Bestuurders vragen ambtenaren aantoonbaar te maken dat zij ervoor zorgen dat er alleen onder strikte voorwaarden uitkeringen worden verstrekt en dat die ook niet langer duren dan strikt noodzakelijk. Het idee is dat alleen zo voldoende draagvlak zou blijen bestaan om de voorzieningen in stand te houden.
Mede aan de hand van een (onafhankelijke) nauwgezette analyse van de problemen van mensen die korter of langer op ondersteuning van de bijvoorbeeld de voedselbank zijn aangewezen, kan worden geleerd waar het hulpaanbod van de gemeente en andere instellingen niet of onvoldoende aansluit bij de problemen en de mogelijkheden van deze mensen.
Bepleit werd verder tenslotte om in Velsen weer een of meer sociale pensions in te richten. Elk jaar worden in Velsen zestig gezinnen uit hun huis gezet en daarnaast komen veel mensen op straat door relatieproblemen.
De informatiebijeenkomst stond tevens in het teken van de discussie in de Gemeenteraad van Velsen, waar op 19 maart de vraag centraal staat of het college wel voldoende heeft gedaan om haar belofte na te komen - om de noodzaak van de voedselbank ongedaan te maken. Is de gemeente op de goede weg of zit er meer in het vat?