Velsen

“Ben je mal! Ik ben taxichauffeur geweest en weet uit ervaring hoe vaak het verkeer op de Velser Traverse, vanaf de snelweg naar het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk, helemaal vast staat”. Zaterdag 28 februari werd door de SP-afdeling Velsen, samen met het Tweede Kamerlid Ronald van Raak, gebuurt in Oud IJmuiden.

Regelmatig leggen de afdeling en raadsleden van deze partij zo hun oor te luister bij de bewoners van Velsen. Aan het woord hiervoor is een bewoner van het Koningsplein in Oud IJmuiden. Hij vervolgt: “Van mij krijg je geen handtekening! Met de auto ben je over de A9 zo voorbij Heemskerk!”. Met die reactie slaat hij verschillende spijkers op de kop. De bereikbaarheid van het RKZ per auto is op dit moment een probleem. En ja, mensen met een auto zullen niet zo veel hinder ondervinden van de verhuizing van het RKZ verder weg van Velsen. Maar het gaat er nu om dat de medische zorg voor de inwoners van Velsen niet nog een keer verschraalt en in het bijzonder ook voor de snel vergrijzende bevolking van Velsen ook per openbaar vervoer goed bereikbaar blijft. Een busrit van Oud IJmuiden naar het Kennermergasthuis in Schalwijk duurt al snel anderhalf uur. Verschillende naaste buren van de taxichauffeur, tevens patiënten van het RKZ, trokken ons de handtekeningenlijst van Wil Kramer bijna uit de handen om hun krabbel er onder te zetten. “Het is al een schande dat het Zeeweg Ziekenhuis is verdwenen. Waar moet ik naar toe als het RKZ ook nog eens gaat verhuizen?”. Zo werden in een paar uur tijd vele tientallen handtekeningen opgehaald.

Slopen bezopen?

De wijk, grenzend aan het Koningsplein, staat op de nominatie om gesloopt te worden. Het Woningbedrijf Velsen heeft vergevorderde plannen, samen met bewoners, ontwikkeld, om de wijk van ca. 140 woningen op afzienbare termijn te slopen. Oppervlakkig gezien is dat opmerkelijk – en helemaal als je weet dat de woningen nog maar 27 jaar geleden zijn gebouwd. De woningen aan het Koningsplein zien er zelfs bijzonder gaaf uit. De hiervoor geciteerde taxichauffeur is ook daar verbolgen over: “Dat slopen is bezopen! Helemaal als je bedenkt hoe kort als dat die woningen hier nog staan. En als ik je dan vertel dat in verschillende woningen nog onlangs nieuwe keukens zijn geplaatst en nieuwe verwarmingsketels, dan vraag ik je waar ze allemaal mee bezig zijn?”. En:”Het zal mijn tijd wel duren. Ik denk we hier nog wel vijf jaar kunnen wonen”. Hij blijkt een tevreden bewoner, waar het gaat om de service van de verhuurder. Bepaald minder gelukkig is hij over het beheer en onderhoud van het Koningsplein. In de aanloop tot de grootse renovatie van de wijk lijkt het onderhoud van dit pleintje een beetje in de vergetelijkheid geraakt, zonder uitzicht op verbetering. Dat knelt.
Elders in de wijk worden de bouwkundige problemen van de revolutiebouw zelfs voor een leek direct zichtbaar. Bewoners wijzen erop dat de gasleiding eenvoudig in het beton is gestort, en dat die leiding aan vervanging toe is… En zo lopen inmiddels al waterleidingen over de plint. Anderen klagen over lekkage en melden dat in het dak asbest is verwerkt.
De onzekere toekomst wordt duidelijk verschillend beleefd. Enkele bewoners die er al 27 jaar wonen, gaan met pijn in het hart weg. “Maar ik kom niet terug hoor! Op mijn leeftijd ga ik niet nog een keer verhuizen. Ik hoop op een appartement in de Velserbroek, dicht bij mijn dochter. Al die drukte en wat denk je dat dat allemaal kost?” Weer anderen zien de verhuizing in de toekomst als een kans. Maar weinig mensen blijken precies op de hoogte van hun mogelijkheden. Kan ik terug en wat gaat dat straks allemaal kosten? Algemeen is de ergernis over de kapitaalvernietiging; “Wat is nou 27 jaar voor een woning?”

3 maart 2009, Jan Müter