Velsen

Sinds de gemeenteraadsverkiezingen van 7 maart 2006 is Mireille Koedijker fractielid van SP in de gemeenteraad van Velsen. In september 2006 had ik een interview met haar. Daarin vroeg ik naar haar beweegredenen om in de politiek te gaan, haar studententijd, haar werk en haar toekomstplannen. Onderstaand is een verslag van dat interview

"Boosheid, daarom ben ik de politiek ingegaan. Boosheid over het politieke klimaat van destijds. En voornamelijk over hoe de marktwerking destijds vereerd werd de politieke partijen."

Wat ze anders wil staat haar duidelijk voor ogen: "Ik wil een andere kijk op politiek. Dat de minder bedeelden niet vergeten worden. De SP zou graag zien dat er bij bezuinigingen meer wordt gekeken naar wat dat voor de maatschappij betekent. Bijvoorbeeld was er een plan om een buurthuis dicht te doen in IJmuiden, waar ook de voedselbank zit. Een heleboel mensen zijn daarvan afhankelijk. Maar geen van de politieke partijen is echt bezig met wat dat betekent voor de mensen. Laat die dossiers liggen en ga naar de mensen toe en vraag ze waar ze mee zitten. Daar heb je meer aan."

Hoewel ze politiek erg leuk vindt, wil Koedijker daarin niet hogerop: "Ik zou niet de landelijke politiek in willen. Dat is een baan van tachtig uur per week, dat vind ik teveel. Ik heb ook nog een dochter van drie." En dat is te merken. De huiskamer waar het interview plaatsvindt ligt vol met speelgoed.

Maar niet alleen de ouderlijke taken dient ze te combineren met haar politieke werk. Koedijker heeft ook nog een baan ernaast. Ze werkt bij Oxfam Novib in Den Haag op de afdeling Informatie & Service: "Als je iets wilt weten over ontwikkelingshulp of als je een idee hebt over hoe je de armoede de wereld uit krijgt, dan krijg je mij aan de lijn."
In tegenstelling tot politiek, is de ambitie om in het werk hogerop te komen wel aanwezig. "Ik zou wel projectmedewerker willen zijn bijvoorbeeld. Naar Afrika. Ik kan niet tegen hongerende kindjes. Maar daar voor de klas staan, dat lijkt me wel leuk."

Tijdens haar studie is Koedijker al eens in Afrika geweest. In Gambia om precies te zijn: "Ik zat daar midden in de rimboe. Douche, toilet en elektriciteit waren er niet. Je denkt dat je het nodig hebt, maar dat is helemaal niet zo. Ik liep gewoon met een emmer naar de waterput."
"Ik deed daar onderzoek naar bestrijding van kinderziektes. Het was heel schrijnend. Je denkt als studentje: jullie moeten allemaal naar het ziekenhuis! Maar ter plaatse kom je erachter dat er wel een ziekenhuis is, maar dat de medische hulp helemaal niks voorstelt. Geen medicijnen, geen doktoren. Er is gewoon geen medische hulp."
"Je gaat na zo’n ervaring wel anders tegen Nederland aankijken. We zijn hier erg verwend. Mensen hebben geen eigen verantwoordelijkheid."

"Ik heb eigenlijk geen idee waar mijn maatschappelijke betrokkenheid vandaan komt. Heel vroeger, toen ik nog klein was, was er een actie voor de honger in Ethiopië. En sindsdien wist ik dat ik maatschappelijk bezig wilde zijn."
"Maar misschien komt het ook wel door mijn christelijke opvoeding. Daar plaag ik mijn ouders altijd mee. Vooral mijn moeder begrijpt niet waarom ik lid van de SP ben geworden. Zij stemt altijd CDA."

Tom van Gurp